مادری با پوشیدن لباس ضد ضربه کودک خود را می خنداند

لباس ضد ضربه که به عنوان جلیقه بالستیک یا جلیقه مقاوم در برابر گلوله نیز شناخته می‌شود، یکی از زره‌های بدن است که به جذب ضربه و کاهش یا توقف نفوذ پرتابه‌های شلیک شده با سلاح گرم و تکه تکه شدن در اثر انفجار به بدن کمک می‌کند.

جلیقه ممکن است به شکل نرم باشد، همانطور که بسیاری از افسران پلیس، نگهبانان زندان، نگهبانان امنیتی و برخی از شهروندان خصوصی می پوشند و برای محافظت در برابر حملات چاقو یا پرتابه های سبک، با استفاده از قطعات فلزی یا پاراآرامید استفاده می شود.

سربازان، واحدهای تاکتیکی پلیس، تفنگداران دریایی و نیروهای عملیات ویژه از زره های سخت، چه به همراه زره نرم یا به تنهایی، برای محافظت در برابر مهمات تفنگ یا تکه تکه شدن استفاده می کنند.

این جلیقه ها در نبرد در طول لشکرکشی ایالات متحده به کره استفاده شد، زمانی که نیروی دریایی ایالات متحده به جزیره گانگوا در سال 1871 حمله کرد.

نیروی دریایی ایالات متحده یکی از جلیقه ها را گرفت و به ایالات متحده برد، جایی که تا سال 2007 در موزه اسمیتسونیان نگهداری می شد.

این جلیقه از آن زمان به کره بازگردانده شد و در حال حاضر در معرض دید عموم قرار گرفته است.گاهی اوقات زره های بالستیک ساده توسط جنایتکاران ساخته می شد.

در طول دهه 1880، گروهی از بوشرنجرهای استرالیایی به رهبری ند کلی، زره های اولیه را از تیغه های گاوآهن ساختند. در این زمان، دولت ویکتوریا برای دستگیری یکی از اعضای گروه کلی 8000 پوندجایزه داشت.

یکی از اهداف اعلام شده کلی، ایجاد جمهوری در شمال شرقی ویکتوریا بود. هر یک از چهار عضو باند کلی در یک هتل با لباس‌های زرهی که از تخته‌های گاوآهن ساخته شده بود، در محاصره هتلی جنگیده بودند.

کت و شلوارها تقریباً روی بستر نهر با استفاده از یک آهنگر موقت و یک کنده درخت رشته ای به عنوان سندان خفه ساخته می شدند. وزن لباس‌ها حدود 44 کیلوگرم (96 پوند) بود، اما در نهایت هیچ فایده‌ای نداشت، زیرا لباس‌ها فاقد محافظ برای پاها و دست‌ها بودند.