این انجیر فله شک بزرگ از انجیر گونه تراگانیکا که به طور انحصاری در شهرداری کیمی در جزیره اویا رشد می کند، تهیه می شود. درخت انجیر این گونه محلی به سختی آفت طبیعی دارد، به این معنی که می توان آن را به صورت ارگانیک کود داد و نیازی به آفت کش ندارد.
انجیر کیمی از مرداد تا پایان شهریور برداشت می شود. آنها را پس از رسیدن کامل جمع آوری کرده و در سبدهای چوبی به نام “تلارا” قرار می دهند. آنها را در محفظه های مخصوص با استفاده از بخارات گوگرد فرآوری می کنند و از وسط نصف می کنند و سپس به مدت 4 تا 5 روز به طور طبیعی در آفتاب خشک می کنند.
شکل این انجیرها کمی کشیده است و رنگ آنها از زرد کاهی تا بژ روشن و پالپ با دانه های کمتر، کوچک و نه چندان ترد است.
طعم آن تقریباً شبیه عسل و به خصوص شیرین است. در یک مکان خشک و خنک نگهداری می شوند، می توان آنها را برای مدت طولانی نگهداری کرد.
آنها را می توان به عنوان پیش غذا با پنیر یا بعد از غذا، به عنوان یک دسر معمولی کالابریایی انجیر خشک پر شده با گردو، بادام، آب لیمو یا پوست پرتقال، پخته و با پودر قند سرو کرد.
این منطقه از کوههای مجاور و نسیم دریای اژه بهره میبرد و از آب و هوای مدیترانهای مطلوب با ساعات طولانی تابش آفتاب بهره میبرد که به انجیر تاکسیارچی با پوست نازک طعمی شیرین میدهد.
آنها را با دقت در ماه اوت با دست چیده و سپس به آرامی زیر نور خورشید خشک می کنند، که باعث ایجاد رنگ زرد روشن و عطر شدید عسلی-کاراملی می شود. انجیر تاکسیارچی یک میانوعده عالی برای تمام روز است، اما میتوان آنها را به صورت سالاد خرد شده یا بهعنوان پیشغذا با پنیر و کلمد نیز میل کرد.
بدون دیدگاه